პირველი მეწარმე ვიყავი საქართველოში, რომელიც დამიჭირეს, ციხეში ყოფნის დროს დიდი ზეწოლები იყო, გამიმართლა, რომ ახალაიების დროს არ ვიყავი, თორემ ცოცხალი ვერ გამოვიდოდი, – ამის შესახებ „გორის ბაზრის“ ყოფილმა მფლობელმა, ჯემალ წიკლაურმა „2003-2012 წლებში მოქმედი რეჟიმისა და რეჟიმის პოლიტიკური თანამდებობის პირების საქმიანობის შემსწავლელ დროებით საგამოძიებო კომისიაზე“ განაცხადა.

კომისიის სხდომაზე ჯემალ წიკლაურმა გაიხსენა, რა პირობებში იმყოფებოდა საპატიმროში.

„ჩემი საკუთრება, „გორის ბაზარი“ შევისყიდე 1996 წელს კონკურსის წესით. დამწვარი იყო ეს ბაზარი და მისი აღდგენა მქონდა დავალებული. 2004 წლის თებერვალში დაიწყო ჩემზე ზეწოლა, სააკაშვილის ხელისუფლება რომ მოვიდა. დამიბარა მიშა ქარელმა, მაშინდელმა გუბერნატორმა და მითხრა, უნდა დათმო ობიექტი, ჩააბარო სახელმწიფოს, თუ არადა პრობლემები გექნებაო. რა თქმა უნდა, უარი ვუთხარი. გადაწყვიტეს ჩემთან, საწარმოში შემოსვლა და შემოწმება ჩაეტარებინათ, მაგრამ სასამართლო განჩინება მოვთხოვე და არ შემოვუშვი. ამის შემდეგ მეძახიან სამსახურში, ჯემალ, ვიღაც არის შემოსული და აწიოკებს ბაზარსო. გამოვედი, შევხედე და დავინახე გუბერნატორი მიშა ქარელი, პროკურორი, ტელევიზია, ვინც მათ ემორჩილებოდა.

შემოვიდა საგადასახადო სამსახური, შეამოწმეს და დამიდგინეს, რომ ვითომ სახელმწიფოს დავუმალე 300 ათასი ლარი გადასახადი. ამის საფუძველზე დამაკავეს. ორმა სასამართლომ სამთვიანი პატიმრობა მომისაჯა. სხვათა შორის, პირველი მეწარმე ვიყავი საქართველოში, რომელიც დამიჭირეს. 2004 წლის 23 თებერვალს დამაკავეს. ციხეში ყოფნის დროს დიდი ზეწოლები იყო. მოგეხსენებათ, როგორი პირობები იყო, მაგრამ გამიმართლა, რომ ახალაიების დროს არ ვიყავი, თორემ  ცოცხალი ვერ გამოვიდოდი. ღამე შემოიყვანეს ვიღაც კაცი, რომელსაც ისე ებერებოდა მუცელი, გასაბერი ბურთი რომ გაბეროთ. მთელი ღამე ხელებს ურტყამდა კარზე, რომ მოეხედათ, მაგრამ ვიდრე არ გათენდა, არავინ ყურადღება არ მიაქცია, კაციშვილი არ შემოვიდა. 12-კაციან საკანში 52 ვიყავით. გვეძინა მორიგეობით. თუ დამიჯერებთ, საერთოდ არ მეძინა, მედიკამენტი თუ გამთიშავდა და მაშინ მივწვებოდი. ვერ ვიძინებდი, საჭმელს ვერ ვჭამდი. მთელი ოთხი თვის განმავლობაში, შეიძლება, 3-4-ჯერ მქონდეს ნაჭამი. რომელ საკანშიც ვიჯექი, ყველაზე უკეთესი საკანი იყო, 52 კაცი კი ვიყავით, მაგრამ სველი წერტილი იყო. ტუალეტში იყო დიდი კასრი და იმაში „კიპიწელნიკს“ რომ ვეძახით, ეს იყო და წყლის გადასავლებად. სხვა საკნებშიც ნამყოფი ვარ, მაგრამ იქ იყო საშინელება, ყველაფერი ეყარა, ყველაფერი ჩანდა. ერთხელ მომიწია გასეირნება იმ ოთხ თვეში და სუფთა ჰაერზე ცუდად გავხდით პატიმრები, ისე ვიყავით შეჩვეული. ვეხვეწებოდით, უკან დაგვაბრუნეთ-თქო“, – განაცხადა ჯემალ წიკლაურმა.